یه شب چراغ ِ بی نَفس،مونِده برام همینُ بَس
اَمان اَزاین راهِ بُلند، اَمان از آخرین نَفَس
یِه قُفلِ بسته رو دلم، یه بغض ِ کهنه تو گلوم
یِه شاخه گُل کنارَمُ، یِه چشم ِ خسته روبروم
دریا سکوت کردِه وُ، پرنده پَر نمی زنه
تو این غروبِ واپسین، کسی به دَر نمی زنه
کوچه پُر از سکوت ِغم، صدای ِ خیس ِ شیوَنه
تیک تیکِ ساعت اَجَل، رو لحظه پَرپَر می زنه
میگذره باز شهابِ مَرگ، از آسمونِ خُشکُ سرد
رو شاخه ی درختِ شب، سَبد سَبد میوه ی درد...
شاعر: مهدی اکبری
بدون شرح..........................